Τι είναι η κυβέρνηση?

Ένας διάλογος ανάμεσα σε έναν γήινο κι έναν εξωγήινο όπου προσπαθεί ο πρώτος να εξηγήσει στο δεύτερο τι είναι η κυβέρνηση.....


Ξέρουμε τελικά?

Αναστήθηκε ο Χίτλερ με τα ποσοστά της Χρυσής Αυγής!!

Τα λόγια είναι περιττά!!

Να τι θα ψηφίσουμε στις επόμενες εκλογές!!

Είναι η μοναδική μας σωτηρία!!!

Ο ιός HIV ΥΠΑΡΧΕΙ και στην Ελλάδα!!

Θεσσαλονίκη it is!!

Εκτός του πολιτικού μηνύματος που μεταφέρει το πανό, καλό θα ήταν να αναφερθούμε στην τριτοκοσμική κατάσταση που έχει φτάσει η Ελλάδα και σε άλλους τομείς... Όπως για παράδειγμα στα κρούσματα του AIDS..

Λίγες μέρες πριν τις εκλογές είχε γίνει χαμός στα τηλεοπτικά κανάλια με το θέμα του ιού HIV...

Μετά τις εκλογές ως δια μαγείας πέρασε κι αυτό στην ιστορία...

Αλλά αυτό δυστυχώς συνέβη μόνο στα κανάλια...

Τα νοσοκομεία είναι γεμάτα ανθρώπους με AIDS και δυστυχώς είναι και αρκετά παιδιά μέσα σε αυτά τα θύματα...

Οι "άντρες" πάνε στα γνωστά σπιτάκια με το κόκκινο φως, χωρίς να παίρνουν προφυλάξεις...

Και καλά να θέλουν να αυτοκτονήσουν σιγά και οδυνηρά, οι γυναίκες τους τι φταίνε?? Και για να το πάμε και λίγο πιο μακρυά τα παιδιά τους τι φταίνε??

Γυναίκες που μόλις έχουν γεννήσει, τις κολλάνε οι άντρες τους κι αυτές μεταδίδουν με το θηλασμό τον ιό στα παιδιά τους... 

Ειλικρινά ακόμα και οι τριτοκοσμικές χώρες είναι σε πιο ξεκάθαρη κατάσταση από την Ελλάδα, διότι πηγαίνοντας κάποιος εκεί αντιμετωπίζει τους πάντες σαν φορείς του ιού και ξέρει πού βαδίζει...Εδώ νομίζουμε ότι όλα είναι μια χαρά και δεν πρόκειται να μας συμβεί τίποτα....

Επίσης το ίντερνετ δεν υπάρχει μόνο για να κάνουμε την πλάκα μας, αλλά μπορούμε πολύ απλά να πατήσουμε στο google τη λέξη AIDS και να μάθουμε ΤΙ κάνει αυτός ο ιός...

ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙΤΕ

"Οικολόγοι" πράσινοι και....κουραφέξαλα!

Αυτή η εικόνα τραβήχτηκε λίγες μέρες μετά τις εκλογές στην Πανεπιστημίου...

Απ' ότι φαίνεται οι "οικολόγοι" είναι οικολόγοι μόνο προεκλογικά...

Που να ήξεραν βέβαια ότι θα ξαναγίνουν εκλογές...

Πότε θα καταλάβουν ότι ο λαός άρχισε να ξυπνάει??

"Με λένε Βασίλη"

Ποιος φανταζόταν ότι το τραγούδι που έλεγε "Με λένε Πόπη" κλπ κλπ θα έδινε τέτοια έμπνευση στους Έλληνες του 2012!


Το παραπάνω βίντεο είναι το μήνυμα του Χάρρυ Κλυνν για τις εκλογές.

Θεός Vs Διάβολος

Εν αρχή ο Θεός γέμισε τη Γη με μπρόκολο, κουνουπίδια και σπανάκι, με πράσινα, κίτρινα, κόκκινα λαχανικά όλων των ειδών, ώστε ο άνδρας και η γυναίκα να ζήσουν υγιεινά και παντοτινά.
Ο Σατανάς όμως δημιούργησε τα Ηaagen Dazs και τα διάφορα μπισκότα.
Και ρώτησε: "Λίγη ακόμα σάλτσα βύσσινου?"
Και ο άνδρας απάντησε: "Ευχαρίστως!"
Και η γυναίκα πρόσθεσε: "Παρακαλώ για μένα άλλη μια ζεστή βάφλα με σαντιγύ!"
Κι έτσι πήραν κι οι δύο πέντε κιλά.


Και ο Θεός δημιούργησε το γιαούρτι, ώστε να διατηρήσει η γυναίκα το σώμα της όπως άρεσε στον άνδρα.
Και ο Σατανάς δημιούργησε από το σιτάρι το άσπρο αλεύρι κι από το ζαχαροκάλαμο τη ζάχαρη και τα συνδύασε.
Και η γυναίκα άλλαξε νούμερο στην ένδυσή της και πήγε από 38 νούμερο στο 46.


Κι έτσι είπε ο Κύριος: "Δοκίμασε το φρέσκο μαρούλι μου!"
Κι ο Σατανάς εφηύρε το ντρέσινγκ και το σκορδόψωμο ως συνοδευτικά.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες μετά από αυτή την απόλαυση άνοιξαν τις ζώνες τους κατά τουλάχιστον μια τρύπα.


Ο Κύριος όμως είπε: "Σας έδωσε φρέσκα λαχανικά και ελαιόλαδο, στο οποίο μπορείτε να μαγειρεύετε υγιεινά!"
Κι ο Σατανάς συνόδεψε τα φαγητά αυτά με δεύτερο πιάτο, από νόστιμες μπουκίτσες από ψωμάκια, τυράκια camembert, αστακό σε βούτυρο μυρωδάτο, και φιλετάκια κοτόπουλου.
Και οι τιμές χοληστερίνης στον άνθρωπο ανέβηκαν στα ουράνια.


Έτσι ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο αθλητικά παπούτσια, ώστε να χάσει μερικά κιλά με την άθληση.
Κι ο Σατανάς δημιούργησε τη δορυφορική τηλεόραση και τα DVD, μαζί με τα τηλεχειριστήρια, για να μην κουράζεται ο άνθρωπος με το ζάπινγκ.
Και οι άνδρες και οι γυναίκες γελούσαν κι έκλαιγαν μπροστά στην οθόνη κι άρχισαν να φορούν ελαστικές φόρμες αδυνατίσματος.


Έτσι ο Θεός δημιούργησε την πατάτα, φτωχή σε λίπος και κάλιο και γεμάτη θρεπτικές ουσίες.
Κι ο Σατανάς αφαίρεσε τη φλούδα κι έκοψε το εσωτερικό της σε πατατάκια, τα οποία τηγάνισε και κάλυψε με πολύ αλάτι.
Κι ο άνθρωπος πήρε μερικά κιλά ακόμη.


Ο Θεός όμως έφερε το άπαχο κρέας, ώστε τα τέκνα του να χορταίνουν προλαμβάνοντας λιγότερες θερμίδες.
Και ο Σατανάς έφερε τα Goody's και το τσίζμπεργκερ των 99 λεπτών.
Και ρώτησε: "Θέλεις και τηγανιτές πατάτες?"
Κι είπε ο άνθρωπος: "Βεβαίως, μια μεγάλη μερίδα με μαγιονέζα!"
Και σχολίασε ο σατανάς: "Έτσι μπράβο!"
Και ο άνθρωπος έπαθε έμφραγμα.


Και ο Θεός αναστέναξε και δημιούργησε το τετραπλό μπαϊ-πας της καρδιάς .
Και τότε ο Σατανάς είπε: "Ε! Είπαμε να παίζουμε τίμια!"
Και δημιούργησε το ΙΚΑ!!!!!!!!!

"Η βάσανος της κάλπης" του Δημήτρη Κάζη

Έχει λεχθεί κατά κόρον ότι το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών θα κρίνει το μέλλον της χώρας. Αλλά το μέλλον δεν θα εξαρτηθεί τόσο από το «ποιος» θα κυβερνήσει μετά την 6^η Μαϊου 2012 όσο από το αν θα γίνουν οι κατάλληλες αλλαγές στις δομές του πολιτικού συστήματος και του κράτους αλλά και στις κυριαρχούσες νοοτροπίες.

Κατά τη γνώμη μου, το πραγματικό δίλημμα για την ψήφο δεν θά 'πρεπε να είναι «μνημονιακοί – αντιμνημονιακοί» διότι τα μνημόνια (σε συνδυασμό με την task force) εμπεριέχουν και πολλές σωστές επιταγές για την αναμόρφωση του κράτους, τη μείωση της σπατάλης, την πάταξη της διαφθοράς και της φοροδιαφυγής. Μάλλον θά 'πρεπε να είναι η αντιπαράθεση του επιθυμητού  σχήματος  {Όραμα – πατριωτισμός – αυτοεκτίμηση - εντιμότητα – αξιοκρατία - συνέπεια  – διαφάνεια – χρηστή διαχείριση – λογοδοσία – ισονομία – ασφάλεια - παιδεία – εργασία -  δημιουργικότητα - κοινωνική δικαιοσύνη – σεβασμός στον πολίτη}  με το σημερινό  {Συντήρηση – αμνήστευση πολιτικών  – αδικία – φοροδιαφυγή - κατασπατάληση και λεηλασία των δημοσίων εσόδων – συστηματική παραπλάνηση και τρομοκράτηση του πολίτη – ανεργία – αναξιοκρατία - λαθρομετανάστευση – εγκληματικότητα - αδιαφορία για όλα τα σοβαρά προβλήματα, κατάργηση του κοινωνικού κράτους και ενδοτικότητα στους δανειστές}.

Υπάρχουν όμως σήμερα αξιόπιστοι πολιτικοί σχηματισμοί που θα μπορούσαν να εγγυηθούν ότι θα επιδιώξουν με σοβαρότητα το παραπάνω επιθυμητό σχήμα;

Η πρόσφατη πορεία των πραγμάτων με τις πολυάριθμες ρουσφετολογικές τροπολογίες και την πρόσθετη χρηματοδότηση των κομμάτων στο παρά πέντε, τις λαϊκίστικες ψευδείς υποσχέσεις, τις συνεχείς προεκλογικές αποκαλύψεις σκανδάλων και την ατιμωρησία της ασυνέπειας και της διαφθοράς έχουν προκαλέσει τη λαϊκή οργή που ζητάει εκτόνωση. Έτσι, στις εκλογές αυτές, η ψήφος θα είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα συναισθηματικής αντίδρασης. Υπάρχει διάχυτη απαίτηση να τιμωρηθούν τα δύο κόμματα εξουσίας. Παράλληλα όμως δεν διαφαίνεται και ένα πειστικό και λειτουργικό  εναλλακτικό σχήμα εξουσίας από τους υπόλοιπους. Έτσι, προ του διλήμματος της ακυβερνησίας, πολλοί θα είναι εκείνοι που θα προτιμήσουν και πάλι τα δύο αυτά κόμματα.

Συναισθηματική αντίδραση και λογική

Είναι όμως η απαίτηση να αποκλεισθούν τα δύο κόμματα εξουσίας μόνο θέμα οργής ή μήπως αποτελεί και λογική αναγκαιότητα; Είναι γεγονός ότι τα δύο αυτά κόμματα παρέλαβαν πρίν 30 χρόνια μια Ελλάδα αξιοπρεπή και, παρά την εισροή άφθονων κοινοτικών ενισχύσεων, την παρέδοσαν δυστυχή και εξευτελισμένη. Υποβάθμισαν την Παιδεία. Επί ημερών τους το κράτος και ο συνδικαλισμός αντιστρατεύτηκαν κάθε προσπάθεια δημιουργικότητας και αξιοκρατίας. Αποτελούν μόνο σκιά του παλιού τους εαυτού. Είναι ψευδεπώνυμα, ανίκανα και διεφθαρμένα, δηλαδή επικίνδυνα. Μας κορόϊδεψαν κατ’ επανάληψη και συνεχίζουν να το κάνουν και σήμερα χωρίς ντροπή και διάθεση μεταμέλειας.  Δεν διαπραγματεύτηκαν τα Μνημόνια. Δεν όρθωσαν όπως οι Ισλανδοί το ανάστημά τους στις απαιτήσεις των δανειστών. Μετέτρεψαν τα δάνεια προς ιδιώτες σε δάνεια προς κράτη χρεώνοντας τη χώρα για πολύ περισσότερα χρόνια. Τι καλό μπορεί λοιπόν να περιμένει κανείς από αυτά; Ούτε επαναδιαπραγμάτευση των όρων λιτότητας μπορούν να κάνουν επειδή έχουν γραπτώς δεσμευτεί. Συμπεραίνω λοιπόν ότι δεν έχουν πλέον λόγο ύπαρξης και ότι  η απόρριψή τους αποτελεί αναγκαία επιλογή ακόμα και με βάση την ψυχρή λογική.

Και ποιοι τελικά  θα μας κυβερνήσουν;

Εκτιμώ ότι μάλλον θα υπάρξουν τουλάχιστον 3 κόμματα που θα θελήσουν να συνεργαστούν.  Άν πάλι δεν έρθουν έτσι τα πράγματα, η ακυβερνησία είναι επίσης πιθανή για τουλάχιστον 1 τρίμηνο και μέχρι νά προκύψει κυβέρνηση μέσω νέων εκλογών. Ίσως όμως να είναι και απαραίτητη προκειμένου να απαλλαγούμε από αποστήματα του πολιτικού μας συστήματος ώστε να οργανώσουμε αργότερα την άμυνά μας απέναντι στους δανειστές. Αν η καταδίκη των δύο μεγάλων κομμάτων είναι συντριπτική, μάλλον θα ακολουθήσουν διασπάσεις, συνεργασίες και συγχωνεύσεις. Αν και δεν θάπρεπε να χάνουμε χρόνο, δυστυχώς τέτοιες μεγάλες ανατροπές χρειάζονται κάποια ωρίμανση στα Δημοκρατικά πολιτεύματα. Μόνον οι επαναστάσεις και τα πραξικοπήματα φέρνουν στιγμιαίες ανατροπές. Ευελπιστώ ότι θα βρούμε κατανόηση και χρονική πίστωση από τους εταίρους μας που γνωρίζουν καλά το ποιόν των περισσότερων πολιτικών μας και αρχίζουν πλέον να αντιλαμβάνονται και το αδιέξοδο της πολιτικής της άγριας λιτότητας.

Προτεινόμενα κριτήρια αποκλεισμού και επιλογής

Θεωρώ επωφελές για όλους να ψηφίσει σ’ αυτές τις εκλογές ο καθένας με τη λογική και με βάση τη συνείδησή του. Τότε θα προκύψει μια πιο αξιόπιστη καταγραφή των επιθυμιών του εκλογικού σώματος, η οποία στη συνέχεια θα αποτελέσει μια ασφαλέστερη βάση για θέματα πολιτικής και για τη δημιουργία νέων κομματικών σχηματισμών. Ας μη μετρήσει λοιπόν η λογική της χαμένης ψήφου: ας εκφράσουμε ψύχραιμα στην κάλπη την πραγματική μας επιθυμία.  Άς προσέξουμε όμως ιδιαίτερα, όχι μόνο σε κομματικό αλλά και σε προσωπικό επίπεδο (σταυρός):

1. Να αρθούμε οι πολίτες στο ύψος των περιστάσεων και να μη ψηφίσουμε με ρουσφετολογικά κριτήρια, σκοπιμότητες και ιδεοληψίες.

 2. Να κρίνουμε τους υποψήφιους με βάση τα έργα τους και όχι με βάση τα λόγια τους. Το «ωραία τα είπε» συνήθως δεν έχει κανένα πραγματικό αντίκρυσμα.

3. Να αποκλείσουμε τους ψεύτες, τους κλέφτες και τους λαϊκιστές.

4. Να προτιμήσουμε όσους επισήμαιναν τα προβλήματα όταν οι άλλοι αδιαφορούσαν.

5. Να επιβραβεύσουμε την εντιμότητα, τον καθαρό λόγο, τη διαχρονική συνέπεια στις θέσεις, τη διάθεση για διάλογο και συνεργασία για το καλό του τόπου και τις τεκμηριωμένες εξαγγελίες. Οι γενικόλογες υποσχέσεις και συνθήματα είναι ύποπτα.

Τέλος, ένας πρακτικός τρόπος για να καταλήξουμε είναι:

α. Να επιλέξουμε αν θέλουμε  ή όχι κόμμα Ευρωπαϊκού προσανατολισμού. Σε μικρότερα κόμματα, επιτελεία μπορούν να επανδρωθούν και με μη κομματικά πρόσωπα.

β. Να αντιπαραθέσουμε στο μυαλό μας ανά δύο τους αρχηγούς των κομμάτων που απομένουν: «Θεωρώ τον Β καταλληλότερο από τον Α, άρα ο Α αποκλείεται. Στη συνέχεια συγκρίνω τον Β με τον Γ και αποκλείω τον ένα και ούτω καθεξής.

Κι ας μη ξεχνάμε: «Μετά την απομάκρυνση απ’ το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται». Ό,τι προκύψει από τις κάλπες θα το φορτωθούμε στις πλάτες μας για μία πολύ δύσκολη και κρίσιμη τετραετία!...  Ας πάρουμε λοιπόν αυτή την ψήφο στα σοβαρά.

Νόμιμη μίζα 4% και 432.000 ευρώ υπέρ υπαλλήλων της Βουλής!

Εντός του κτιρίου της Βουλής στο Σύνταγμα λειτουργεί εδώ και 28 χρόνια ένα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας. Πρόκειται για έναν χώρο περίπου... 30 τ.μ., όπου με το ζόρι χωράνε 5-6 γραφεία, στα οποία εργάζονται τραπεζικοί για την εξυπηρέτηση των βουλευτών, των συνεργατών τους και των υπαλλήλων της Βουλής.


Η Εθνική Τράπεζα βρίσκεται στο περιστύλιο του Κοινοβουλίου, ανάμεσα στην κύρια είσοδο (πάνω από το Μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη) και την κεντρική επιβλητική πόρτα που οδηγεί στο αμφιθέατρο της Ολομέλειας. Έξω από την τράπεζα έχουν τοποθετηθεί δυο μηχανήματα αυτόματης ανάληψης (ATM). Από το 2008 η Εθνική καταβάλλει μίσθωμα για να χρησιμοποιεί αυτό τον χώρο εντός της Βουλής, στον οποίο οι εθνοπατέρες και όσοι εργάζονται στο κτίριο κάνουν τις συναλλαγές τους γρήγορα, χωρίς να συνωστίζονται σε ουρές και κυρίως με εχεμύθεια.


Πόσο είναι το ενοίκιο που πληρώνει η Εθνική Τράπεζα; Είκοσι έξι χιλιάδες ευρώ τον μήνα ή, αλλιώς, 312.000 ευρώ τον χρόνο!

Το συμπέρασμα είναι ότι η ακριβότερη περιοχή της χώρας δεν είναι η εμπορική οδός Ερμού, αλλά το κτίριο της Βουλής, αφού για πολύ λίγα τετραγωνικά η Εθνική δέχεται να καταβάλλει μίσθωμα 26.000 ευρώ μηνιαίως.

Θα περίμενε ωστόσο κανείς ότι αυτές οι 312.000 ευρώ χρησιμοποιούνται για την κάλυψη εξόδων της Βουλής. Ή έστω, σε αυτή τη δύσκολη περίοδο για τους Έλληνες, ότι τα χρήματα αυτά κατευθύνονται στον ειδικό λογαριασμό που έχει δημιουργηθεί με πρωτοβουλία του προέδρου της Βουλής κ. Φίλιππου Πετσάλνικου για την αποπληρωμή του ελληνικού χρέους. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι τα ενοίκια που καταβάλλει η Εθνική Τράπεζα για τη λειτουργία του μικρού υποκαταστήματος εντός του ιστορικού κτιρίου κατευθύνονται και αυτά στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής!

Με ποια διαδικασία, ποια λογική και για ποιον λόγο οι υπάλληλοι καρπώνονται τα χρήματα που καταβάλλει μια τράπεζα στη Βουλή είναι άγνωστο και σίγουρα χρειάζεται να δοθούν εξηγήσεις από τους αρμοδίους που ανέχονται αυτή την κατάσταση και εκείνους που επωφελούνται από την παγκόσμια πρωτοτυπία.


«Όλα τα μισθώματα»


Συνδικαλιστής των εργαζομένων της Βουλής με τον οποίο συνομίλησε το «ΘΕΜΑ» παραδέχεται ότι «τα μισθώματα από όλους τους χώρους που ενοικιάζει η Βουλή των Ελλήνων, τόσο στο Μέγαρο όσο και στα περιφερειακά κτίρια, πηγαίνουν στο Ταμείο Αρωγής Υπαλλήλων της Βουλής».

Λιγότερα χρήματα -και συγκεκριμένα περί τις 24.000 ευρώ- ετησίως πληρώνει ο μισθωτής του εστιατορίου και κυλικείου της Βουλής. Το κυλικείο-μπαρ βρίσκεται στο ισόγειο, ενώ ο καθημερινός του τζίρος -ιδιαίτερα τις μέρες ψηφοφορίας- ενδεχομένως να ξεπερνά και το μηνιαίο μίσθωμα. Το γεγονός αυτό μάλιστα έχει προκαλέσει πολλά ερωτήματα για τους υπαλλήλους της Βουλής που αναλαμβάνουν κάθε φορά να βρουν μισθωτή για τη συγκεκριμένη «επιχείρηση».

Ενδεικτικά αναφέρεται ότι ο εσπρέσο κοστίζει σχεδόν 2 ευρώ και το απλό ποτό 4,5 ευρώ. Αν υποθέσει κανείς ότι σε καθημερινή βάση «εργάζονται» περί τα 700 άτομα (υπάλληλοι, βουλευτές, δημοσιογράφοι), μπορεί κανείς εύκολα να κάνει τους υπολογισμούς. Το εστιατόριο βρίσκεται στον ημιώροφο μεταξύ πρώτου και δευτέρου επιπέδου και το κόστος για ένα απλό γεύμα ανέρχεται σε κάτι λιγότερο από 10 ευρώ το άτομο.


ΕΛ.ΤΑ. και Ολυμπιακή


Το υποκατάστημα των Ελληνικών Ταχυδρομείων βρίσκεται δεξιά του μεγάλου χολ, το οποίο διασχίζει κανείς εάν εισέλθει από την είσοδο που βρίσκεται απέναντι από τον Εθνικό Κήπο. Πρόκειται για την πολυσύχναστη είσοδο στο εξωτερικό μέρος της Βουλής, όπου βρίσκονται οι κάμερες των τηλεοπτικών συνεργείων και γίνονται οι δηλώσεις των πολιτικών. Σύμφωνα με πληροφορίες, το μηνιαίο μίσθωμα ανέρχεται σε 4.000 ευρώ.

Το γραφείο της Ολυμπιακής Αεροπορίας βρισκόταν στο ισόγειο του Μεγάρου της Βουλής, πρόσφατα όμως μετακόμισε σε κτίριο επί της οδού Σέκερη. Το μίσθωμα ανέρχεται επίσης σε 4.000 ευρώ, ενώ για όσους αναρωτιούνται για τη χρησιμότητα του γραφείου η απάντηση είναι απλή: εξυπηρετούνται οι βουλευτές της επαρχίας που δικαιούνται δωρεάν εισιτήρια.

Και δεύτερο εφάπαξ
Το «κομπόδεμα» απ' όλες αυτές τις «εθελοντικές» εισφορές χρησιμοποιείται για να λαμβάνουν οι υπάλληλοι ένα δεύτερο εφάπαξ κατά τη συνταξιοδότησή τους. Δηλαδή, πέραν αυτού που παίρνουν από το ασφαλιστικό τους ταμείο, λαμβάνουν και δεύτερο «ειδικό βοήθημα» από το ΤΑΥΒ, το οποίο με τη σειρά του συγκεντρώνει τα χρήματα από τα ενοίκια που εντελώς αυθαίρετα και προκλητικά τού έχουν παραχωρηθεί αν και ανήκουν στη Βουλή των Ελλήνων και θα έπρεπε να διατίθενται σε όσους τα έχουν ανάγκη. Το ύψος του ειδικού βοηθήματος που λαμβάνουν από το Ταμείο τους οι υπάλληλοι μόνο μικρό δεν θα το έλεγε κάποιος. Για κάθε έτος ασφάλισης παίρνουν δύο μισθούς, δηλαδή με 28 έτη λαμβάνουν 56 μισθούς ή κατά προσέγγιση 200.000 ευρώ.

Ξεχωριστό εφάπαξ εισπράττουν από το Ταμείο Πρόνοιας των Δημοσίων Υπαλλήλων, ενώ δεν υπολογίζεται και το μέρισμα που τους διανέμεται από το Μετοχικό Ταμείο Πολιτικών Υπαλλήλων...

Κι όλα αυτά εκτός από τους 16 μισθούς που λάμβαναν μέχρι πρόσφατα. Παρ' όλα αυτά, οι συνδικαλιστές του ΤΑΥΒ διαμαρτυρήθηκαν προσφάτως επειδή μέρος των χρημάτων που συγκεντρώνουν στο Ταμείο τους έγιναν με απόφαση της Τραπέζης της Ελλάδος ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου και «κουρεύτηκαν» και αυτά κατά 53% στο πλαίσιο του PSI.

Προσοχή μας π....αίζουν στα δάχτυλα

Άφιξη codex alimentarius στην Ελλάδα

Απαγορεύεται η φύτευση ,εξαιτίας του ότι η "ράτσα" της πατάτας ανήκει μαζί με τα δικαιώματά της σε κάποια εταιρεία ή οποία απαγορεύει την αναπαραγωγή της, κάτι σαν ΑCTA διατροφική, το λεγόμενο "Codex Alimentarius", βάσει του οποίου θα απαγορεύεται μελλοντικά η αναπαραγωγή "τέτοιου τύπου" με κατοχυρωμένη πατέντα αγροτικών προϊόντων.

Προσέξτε αυτό είναι το σχέδιο, ο έλεγχος των τροφίμων, ήδη μόνο υβρίδια κυκλοφορούν που ανήκουν σε εταιρείες κι επειδή χωρίς λεφτά ζεις αλλά χωρίς φαγητό όχι, φυλάξτε παλιούς σπόρους που ξαναφύονται και δεν ανήκουν σε εταιρείες, γιατί τα υβρίδια είναι μονοετή και μολύνουν το έδαφος. Είναι σημαντικό να ενισχυθούν όσοι κρατάνε παλιούς σπόρους και να προσπαθήσουμε κι οι ίδιοι να τους αναπαράγουμε. Ο έλεγχος του φαγητού θα βοηθήσει την νέα τάξη να εδραιωθεί!

Εν όψει εκλογών....

Αναδρομή στο παρελθόν της Ελλάδας μέχρι σήμερα

Την δεκαετία του '70 τη θυμάμαι σαν χθες. Κυκλοφορούσαν παντού τα Fiat 127, τα  Zastava, και οι μηχανές  Floretta. Οι σπορτίφ τύποι είχαν Autobianchi Abarth (με  53  άλογα παρακαλώ), και οι σώφρονες Austin Morris Allegro! Το σάντουιτς με γύρο κόστιζε 3 δραχμές, με  σουτζουκάκι 2, και το λεωφορείο μία δραχμή (με πάσο 50  λεπτά). Αν έδινες εικοσάρικο, ο εισπράκτορας ή ο  σουβλατζής σε μάλωνε, διότι δεν είχε να στο χαλάσει. 

Τόσο καλά....
 
Και μετά ήρθε η δεκαετία του '80. Και το ΠΑΣΟΚ. Και γέλασε το  χείλι του κάθε πικραμένου. Το δημόσιο άνοιξε τις πόρτες του στον κάθε αναξιοπαθούντα που δήλωνε σοσιαλιστής, η  Ελλάδα απέκτησε «ανεξάρτητη» διεθνή φωνή, μια νέα τάξη αναδύθηκε απ' το πουθενά, και οι ρεμούλες έγιναν κανόνας. Η χαρά του αφισοκολλητή. Το βασίλειο της συνδικαλιστικής αυθαιρεσίας.  Όπως και της φτηνής ρητορικής. «Έξω οι βάσεις του θανάτου», «Ζήτω η Λιβύη», μελετήστε το «πράσινο βιβλίο» του Καντάφι, και άλλα πολλά παρόμοια. Ώσπου  ήρθε το τέλος. Τα αναπόφευκτα σκάνδαλα οδήγησαν σε ειδικά δικαστήρια, ψευδεπίγραφους κήνσορες, και στο «Τσοβόλα δώστα όλα», και από κει πάνε κι' άλλοι. 

Και σκάει μύτη ο Μητσοτάκης με τον  Μαυρίκη ...  
Την δεκαετία του '90 που ακολούθησε, τα κεφάλια μπήκαν κάπως μέσα, αλλά τότε ήταν που ανδρώθηκαν τα πραγματικά λαμόγια. Τα σκυλάδικα γνώρισαν πιένες. Η Λιάνη ήταν απλά η κορυφή του παγόβουνου. Πίσω της υπήρχε μια ολόκληρη συνομοταξία πεινασμένων και συνάμα αγριεμένων ασύδοτων. Με το χαμόγελο της Κολυνός. «Σοσιαλιστικά» βαμπίρ. Μαζεύοντας όμως γύρω τους και τη πλέμπα. Και έτσι είδαμε το μοναδικό φαινόμενο, η κάθε γειτονιά να έχει και από μια ΕΛΔΕ, όπως κάποτε είχε από μια ντισκοτέκ. Χαμός στο ίσιωμα. Κόσμος και κοσμάκης καταχρεώθηκε για να μπορεί να γίνει «παίκτης». Χα και πάλι χα. Κάποιοι όμως ανησυχούσαν από τότε. Είχαν υπόψη τους τη λευκή βίβλο της ΕΟΚ, που ελάχιστη της δόθηκε  δημοσιότητα. 
Την δεκαετία του '00, που ήλθε το ευρώ. Στην αρχή χαρήκαμε, καθότι αισθανθήκαμε Ευρωπαίοι. Το χρόνιο όνειρο της ψωροκώσταινας. Μέχρι που συνειδητοποιήσαμε πως το ευρώ, που είχε κλειδώσει στις 340 δραχμές, ισοδυναμούσε με το παλιό κατοστάρικο. Κάποτε αγοράζαμε το φραπέ 140 δραχμές και σκοτωνόμασταν  με τον σερβιτόρο για τα ρέστα από τις 150. Τώρα έφτασε το φραπέ στα 5 ευρώ και αισθανόμαστε γύφτοι αν δεν αφήσουμε 1Ε πουρμπουάρ (340 δραχμές παρακαλώ).
Παρόλα αυτά, λίγο τα ευρωπαϊκά πακέτα, λίγο η Ολυμπιάδα, λίγο η τραπεζική απελευθέρωση  της δανειοδότησης, λίγο η στρεβλή ανάπτυξη, λίγο η καρακατσουλίστικη τιβί μας, και γίναμε όλοι μπρούκληδες. Πήξαμε να βλέπουμε BMW και Μερσέντες αγορασμένες  με 136 άτοκες(!) δόσεις.
Γεμίσαμε από χάϊδες τυπάδες και αισθησιακές μοντέλες  (όλες ξανθιές) γκλαμουράτες. Εκεί που κάποτε βλέπαμε μόνο μουσάτους αγωνιστές, και αξύριστες κνίτισες, γεμίσαμε από τεκνά και σεξοβόμβες. 50 τηλεοπτικά κανάλια η Νέα Υόρκη; 150 εμείς. Home Cinemas, Pentium, Playstation, lap tops, flat screen 42 inch HD TV's και πάει λέγοντας. Όχι παίζουμε. Και να σου Ολυμπιάδα σούπερ φαντεζί, και να σου ευρωπαϊκό πρωτάθλημα
ποδοσφαίρου, και πίσω και σας φάγαμε κουφάλες λιγούρηδες Ευρωπαίοι. Ελλάδα ρε.. 
Ναι, αλλά ήρθε πλέον και η ώρα του λογαριασμού. Με κλανιές όμως αυγά δεν βάφονται. Η αιώνια σοφία του απλού λαού επαληθεύτηκε για μια ακόμη φορά. Όλα ήταν σικέ. Τεράστιο το έλλειμμα, τεράστιο το δημόσιο χρέος, και πάπαλα οι ντεμέκ σωτήρες πολιτικοί μας. Ανθρωπάκια και αυτοί, που ψάχνουν να κάνουν τη καλή τους με καμιά γρηγοράδα. Και μετά μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε. Πάντα φταίνε οι προηγούμενοι. Και να μαστε ξανά μανά, εσείς και εγώ, οι μέσοι Έλληνες δηλαδή, ενώπιοι ενωπίω του ΔΝΤ και του κάθε Τρισέ. Της σκληρής πραγματικότητας.

Και ξαφνικά έντρομοι συνειδητοποιούμε, πως τελικά οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δεν μας πολυπάνε. Ήταν όλα μια αυταπάτη.
Τους αρέσουν τα τζατζίκια και οι παραλίες μας,  αλλά πέραν τούτων .. τίποτα. Μας απεχθάνονται και μας θεωρούν τσαμπατζήδες και απατεώνες. Και ο κύκλος  κλείνει.

Μας βλέπω ξανά με λαχανί  Zastava και πειραγμένα Lada (με 6 προβολείς ομίχλης) να κάνουμε κόντρες στις παραλιακές. Αν φυσικά υπάρχουν χρήματα για βενζίνη. Αλλιώς υπάρχουν και τα παπάκια (με φωσφοριζέ ζάντες) για τα τρελά  γούστα. 
Το ride είναι over, που λένε και οι Αμερικάνοι σύμμαχοί μας. Το ελληνικό λούνα παρκ τελείωσε. Εκτροχιάστηκε, όπως  στις ταινίες με το δαιμονισμένο  τρενάκι του τρόμου. Ήταν όμως εντυπωσιακό όσο κράτησε. Και όσοι το πρόλαβαν το απόλαυσαν. Οι υπόλοιποι ας πρόσεχαν.
Γεννήθηκαν αργά.

 ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΣΑΣ  ΈΛΛΗΝΕΣ! 

Μνημόνιο ή έξοδος απ' το ευρώ? Του Mark Weisbrot

Αν και η Ελλάδα διαπραγματεύθηκε ήδη την πιο πρόσφατη δόση χρημάτων από τις ευρωπαϊκές Αρχές / ΔΝΤ και τη μείωση του δημόσιου χρέους κατά περίπου 100 δισ. ευρώ, υπάρχει το ερώτημα αν ευνοεί την οικονομική κατάσταση της χώρας να εφαρμόσει το συμφωνημένο πρόγραμμα ή να φύγει από το ευρώ και να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών.

Ακόμη και αν η ελληνική οικονομία αρχίσει να ανακάμπτει το τρέχον έτος, έχει χάσει ήδη περίπου 16% του εθνικού προϊόντος της, αποτέλεσμα χειρότερο από τις χειρότερες οικονομικές κρίσεις που σχετίζονται με υποτιμήσεις και/ή παύσεις πληρωμών τον προηγούμενο αιώνα. 

Το πιο ουσιαστικό ερώτημα είναι αν οι απώλειες που θα υποστεί η Ελλάδα θα είναι χειρότερες από εκείνες που θα υφίστατο αν έκανε παύση πληρωμών προς τους δανειστές και αποχωρούσε από το ευρώ. Αυτό είναι δύσκολο να το ξέρουμε, επειδή εξαρτάται τα μέγιστα από εξωτερικά γεγονότα. Η Ελλάδα έχει συμφωνήσει να συνεχίσει το δημοσιονομικό σφίξιμο, δεν ελέγχει την ισοτιμία της και ασκεί ελάχιστο έλεγχο στη νομισματική πολιτική, παρ' όλο που ανήκει στην ευρωζώνη, άρα η οικονομική ανάκαμψή της εξαρτάται από τη βελτίωση των εξαγωγών. 

Αυτή είναι η στρατηγική της «εσωτερικής υποτίμησης», και ο σκοπός των ευρωπαϊκών Αρχών είναι να δημιουργήσουν τόσο μεγάλη ανεργία ώστε να μειωθούν οι μισθοί σε επίπεδο που θα καθιστά διεθνώς πιο ανταγωνιστική την οικονομία και θα επιτρέψει την ανάκαμψη μέσω εξαγωγών. Ωστόσο, ύστερα από τέσσερα χρόνια ύφεσης και ανεργίας ρεκόρ (20%), η πραγματική σταθμισμένη συναλλαγματική ισοτιμία της Ελλάδας είναι ακόμη πιο υψηλή από ό,τι το 2006. Συνεπώς αυτή η στρατηγική δεν έχει αποτέλεσμα, ακόμη και βάσει των δικών της, βάρβαρων όρων. 

Μια άλλη πλευρά είναι αν η Ελλάδα θα καταλήξει σε αθέτηση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ ούτως ή άλλως υπό το τρέχον πρόγραμμα. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να συμβεί αυτό ακριβώς. Αν και υποτίθεται ότι το ελληνικό χρέος θα μειωθεί το 2020 στο 120% του ΑΕΠ, αυτό στηρίζεται σε εκτιμήσεις παρόμοιες με αυτές που τα τελευταία δύο χρόνια αποδείχθηκαν λανθασμένες. Π.χ., το ΔΝΤ έπεσε έξω κατά ένα τεράστιο 7% στην πρόβλεψή του για την ελληνική οικονομία από την πρώτη αξιολόγηση στο πλαίσιο της δανειακής σύμβασης, τον Σεπτέμβριο του 2010. 

Ετσι η Ελλάδα μπορεί να καταλήξει, ούτως ή άλλως, σε μια χαοτική αθέτηση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ. Σε αυτή την περίπτωση θα ήταν καλύτερο να αποφύγει τα πολύ δύσκολα χρόνια που έχει μπροστά της. Οι όροι που εμπεριέχει το πρόγραμμα του ΔΝΤ μετατρέπουν την Ελλάδα σε μια χώρα με πολύ μεγαλύτερη ανισότητα και φτώχεια και το ΔΝΤ προβλέπει ανεργία 17% το 2016, ακόμη και αν τα πράγματα εξελιχθούν σύμφωνα με το υφιστάμενο σχέδιο.

Η Αργεντινή αντιμετώπισε παρόμοια κατάσταση όταν αθέτησε το χρέος της στα τέλη του 2001 και εγκατέλειψε τη σταθερή ισοτιμία της λίγες εβδομάδες αργότερα. Παρ' όλο που το τραπεζικό σύστημα κατέρρευσε και η οικονομία έπεσε απότομα σε ύφεση, η οικονομική συρρίκνωση διήρκεσε μόνο ένα τρίμηνο. Στη συνέχεια η οικονομία ανέκαμψε και έχει αυξηθεί πάνω από 90% τα τελευταία εννέα χρόνια. 

Επιχειρήματα που υποστηρίζουν ότι η εμπειρία της Αργεντινής δεν έχει σχέση με την Ελλάδα βασίζονται σε μια παρανόηση σχετικά με την ανάκαμψη της Αργεντινής. Δεν σημειώθηκε «εκρηκτική αύξηση των εξαγωγών εμπορευμάτων» και κυρίως των αγροτικών προϊόντων, όπως πιστεύεται - ούτε η ανάκαμψη επήλθε μέσω των εξαγωγών. Το πιο σημαντικό ήταν ότι η Αργεντινή μπόρεσε να αλλάξει τη μακροοικονομική πολιτική της σε μια στρατηγική οικονομικής μεγέθυνσης, σε αντίθεση δηλαδή με την προκυκλική στρατηγική που ακολουθεί η Ελλάδα σήμερα. 

Η Ελλάδα έχει περίπου το διπλάσιο επίπεδο εξαγωγών προϊόντων και υπηρεσιών από αυτό της Αργεντινής όταν αθέτησε τις πληρωμές και υποτίμησε το νόμισμά της - συνεπώς η Ελλάδα θα επιτύγχανε μεγαλύτερη άνθηση μέσω της υποτίμησης αν αποχωρούσε από το ευρώ. Και, τέλος, στην περίπτωση αθέτησης πληρωμών / εξόδου από το ευρώ η Ελλάδα θα είχε περισσότερες δυνητικές πηγές πίστωσης ξένου συναλλάγματος από όσες είχε η Αργεντινή. 

Αυτό σημαίνει ότι κάθε υπεύθυνη κυβέρνηση θα όφειλε να εξετάσει προσεκτικά και σοβαρά το ενδεχόμενο να προχωρήσει σε αθέτηση πληρωμών / έξοδο αντί απλώς να αποδέχεται τους καταστροφικούς όρους που θέτουν οι ευρωπαϊκές Αρχές. 

Ο Mark Weisbrot είναι οικονομολόγος. Συνδιευθύνει το Κέντρο Οικονομικής και Πολιτικής Ερευνας (Center for Economic and Policy Research), με έδρα την Ουάσιγκτον. Επίσης είναι πρόεδρος της οργάνωσης «Δίκαιη Εξωτερική Πολιτική» (Just Foreign Policy).

"Πικρό" ανέκδοτο

Το παρακάτω ανέκδοτο κυκλοφορεί στην Ευρώπη με αφορμή την εμμονική στάση της Άνγκελα Μέρκελ και του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο στήσιμο ενός μηχανισμού δημοσιονομικής πειθαρχίας που παράγει ύφεση, σκοτώνει τις ασθενέστερες ευρωπαϊκές οικονομίες και θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του ίδιου του ευρώ.

«Στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης, οι εξεγερμένοι συνέλαβαν     τρεις ευγενείς: έναν Άγγλο, έναν Γάλλο και έναν Γερμανό.

Τους πέρασαν από λαϊκό δικαστήριο και τους έστειλαν στην γκιλοτίνα.

Λίγο πριν από τον αποκεφαλισμό, ρώτησαν τον Άγγλο για την τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα μπουκάλι ουίσκι. Του το πήγαν, το ήπιε και μισομεθυσμένος έβαλε το κεφάλι του στη λαιμητόμο. Για καλή του τύχη η λεπίδα σταμάτησε λίγα εκατοστά πριν από τον σβέρκο του και οι επαναστάτες, τηρώντας τις παραδόσεις, του έδωσαν χάρη.

Σειρά πήρε ο Γάλλος. Τον ρώτησαν για την  τελευταία του επιθυμία και αυτός ζήτησε ένα καλό γεύμα και ένα μπουκάλι κόκκινο κρασί. Αφού έφαγε και ήπιε, έβαλε το κεφάλι του στην καρμανιόλα και ως εκ θαύματος η λεπίδα μπλόκαρε και πάλι. Οι επαναστάτες, μη έχοντας άλλη επιλογή, του χάρισαν τη ζωή.

Στη συνέχεια οδηγήθηκε για εκτέλεση ο Γερμανός, ο οποίος όταν ρωτήθηκε για την τελευταία του επιθυμία είπε στους επαναστάτες με αυστηρό ύφος:

Να φτιάξετε αυτό το μηχάνημα!»

Δικαστήρια...ΠΡΟΣΟΧΗ!

Τα ακόλουθα είναι από το βιβλίο 'Disorder in the American Courts',

και έχουν ειπωθεί από ανθρώπους σε δικαστήρια- έχουν καταγραφεί κατά
λέξη από δικαστικούς ρεπόρτερ στην Αμερική, οι οποίοι μετά βίας
παρέμεναν σοβαροί την ώρα που γίνονταν οι ερωταποκρίσεις.

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ποιο ήταν το πρώτο πράγμα που σας είπε ο άντρας σας εκείνο το
πρωί;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ. Είπε "Πού βρίσκομαι, Κάθριν;"
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και γιατί σας αναστάτωσε τόσο;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Το όνομά μου είναι Σούζαν!
_______________________________________

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Είστε σεξουαλικά ενεργή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ¨ 'Οχι, απλώς μένω ξαπλωμένη.
________________________________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ο μικρότερος γιος, ο εικοσάχρονος, τι ηλικίας είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Είναι 20, όσο περίπου και το IQ σας.
__________________________________________

ΔΙΚ: Ήσουν παρών όταν πάρθηκε η φωτογραφία σου;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Τώρα με δουλεύετε;
_________________________________________

ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Ώστε η ημερομηνία της σύλληψης του παιδιού ήταν η 8η Αυγούστου;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΣ: Και τι κάνατε εκείνο τον καιρό;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Έκανα σεξ.
___________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και είχε τρία παιδιά, έτσι δεν είναι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πόσα ήταν αγόρια;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κανένα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Υπήρχε κανένα κορίτσι;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Κύριε Δικαστά, νομίζω χρειάζομαι άλλον δικηγόρο. Μπορώ να πάρω
άλλον;
___________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς τερματίστηκε ο πρώτος σας γάμος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Λόγω θανάτου.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και με τίνος τον θάνατο τερματίστηκε;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Για μαντέψτε;
___________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Μπορείτε να περιγράψετε το άτομο;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ήταν μεσαίου αναστήματος και είχε γένεια.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ. Ήταν άντρας ή γυναίκα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν δεν είχε έρθει κανα τσίρκο στην πόλη, μάλλον άντρας θα έλεγα.
_____________________________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πόσες από τις νεκροψίες σας τις έχετε διενεργήσει
σε νεκρούς ανθρώπους;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ : Όλες. Οι ζωντανοί, ξέρετε, αντιστέκονται πάρα πολύ.
___________________________

ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Θυμάστε την ώρα που εξετάσατε το σώμα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Η αυτοψία άρχισε γύρω στις 8:30 πμ.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Και ο κύριος Νέντον ήταν νεκρός εκείνη την ώρα;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Αν όχι, σίγουρα ήταν μέχρι να τελειώσω.
__________________________________

Και τελος:
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Γιατρέ, πριν διενεργήσετε τη νεκροψία, ελέγξατε αν υπήρχε
σφυγμός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την πίεση του αίματος;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ελέγξατε την αναπνοή;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Όχι..
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Ώστε λοιπόν, είναι πιθανόν ο ασθενής να ήταν ζωντανός όταν
αρχίσατε την νεκροψία;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: 'Οχι.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ: Πώς μπορείτε να είστε σίγουρος, γιατρέ;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Γιατί ο εγκέφαλός του βρισκόταν πάνω στο γραφείο μου σε μια γυάλα.
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ¨ Α, μάλιστα. Όμως θα μπορούσε ο ασθενής, παρ' όλα αυτά, να
είναι ακόμα ζωντανός;
ΜΑΡΤΥΡΑΣ: Ναι, είναι πιθανόν- θα μπορούσε να είναι ζωντανός και να
ασκεί τη δικηγορία.

Υπάρχουν ακόμη αξιόλογοι εκπαιδευτικοί

Αυτά τα λόγια απηύθυνε ένας δάσκαλος στους µαθητές του, στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών για την επέτειο της 25ης Μαρτίου -

Απολαύστε και σεις αυτά που είπε σε 17χρονα παιδιά ...

Σκέφτηκα να σου µιλήσω για τον Καραϊσκάκη,
Αλλά το µυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.
Σκέφτηκα να σου µιλήσω για το 21,
Αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.
Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει
Να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο µακρινό, τόσο ξένο.
Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα
Τι να λένε σε σένα; Σε εσένα που ßιάζεσαι να φύγεις,
Να πας για τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.
Θα σου µιλήσω λοιπόν προσωπικά.

Εγώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο
Και σε δεκαπέντε µέρες φεύγω για αλλού
Σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία
Ή και περισσότερα χρόνια,
Θα σου µιλήσω σταράτα
Για να σου εκφράσω δυο σκέψεις µου.
Οι µαθητές που συνάντησα µέσα στις τάξεις,
Οι µαθητές που δίδαξα φέτος
Στην συντριπτική τους πλειονότητα µε σεßάστηκαν,
Αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις απαιτήσεις του µαθήµατος.
Πολλοί όµως από τους υπόλοιπους µαθητές
Δε µε σεßάστηκαν, µε προσέßαλαν κατ' επανάληψη.
Με έργα, µε λόγια, µε ύßρεις,
Δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος
Που µε σόκαρε, που µε έßαλε σε µελαγχολικές σκέψεις.
Αυτό το φαινόµενο αποδεικνύει
Πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο,
Πως εκτός του γνωστικού ελλείµµατος
Το συγκεκριµένο σχολείο χωλαίνει δραµατικά
Και στο ηθικοπλαστικό του έργο,
Στη διαµόρφωση δηλαδή των µαθητικών ψυχών και πνευµάτων.
Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία
Είναι ευθύνη αποκλειστικά δική µας,
Των δασκάλων σας και των γονιών σας.
Δεν έχουµε κατορθώσει να σας δείξουµε
Πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι µια κόλαση,
Πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,
Θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν,
Θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,
Θα σας γεµίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,
Θα σας γεράσουν πρόωρα.

Αν όµως θέλετε µια συµßουλή από ένα δάσκαλο,
Σκεφτείτε το παράδειγµα του Μακρυγιάννη,
Που έφτασε αγράµµατος µέχρι τα πενήντα σχεδόν,
Για να καταλάßει τότε πως η µόρφωση, η καλλιέργεια
Ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη..
Και κάθισε µε πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο
Και έµαθε πέντε κολλυßογράµµατα,
Για να µας πει την ιστορία του ßίου του,
Το παραµύθι της επανάστασης των υπόδουλων Ρωµιών.
Αυτό το παράδειγµα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,
Και µπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη
Να ακολουθήσεις το δρόµο που εκείνος έδειξε,
το µονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόµο της παιδείας,
Τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.
Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από
Τον µπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον Αρßανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.
Ήταν κι αυτός αθυρόστοµος σαν κι εσάς,
Αλλά είχε αυτό που από τα αλßανικά µάθαµε σαν µπέσα,
Ήταν πάνω απ´ όλα µπεσαλής.
Αυτό θα 'θελα να έχετε κι εσείς.
Υπευθυνότητα, µπέσα, τσίπα.
Να αναλαµßάνετε τις ευθύνες σας,
Να απεχθάνεστε την υποκρισία, να σιχαίνεστε το συµφέρον,
Να µισείτε το ψέµα και την ευθυνοφοßία.

Η αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του
Ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταµατελόπουλου,
του Νικηταρά.
Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης,
Συνέßαλε στην απελευθέρωση της πατρίδας του
Κι έπειτα φυλακίστηκε,
Για να χαθεί σ' ένα στενοσόκακο του Πειραιά,
Σχεδόν τυφλωµένος, πάµπτωχος και εγκαταλειµµένος από όλους,
Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα
Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει
Από την κυßέρνηση µια πλούσια σύνταξη,
Απαντούσε πως η πατρίδα τον αµείßει πολύ καλά,
Λέγοντας ψέµατα, για να µην προσßάλει την πατρίδα του.
Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγµα του Νικηταρά.
Αλλά νοµίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,
Μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόµο της αξιοπρέπειας,
Να προσπαθήσετε τίµια και µε αγωνιστικότητα
Για εσάς και για το µέλλον της οικογένειας που
Αύριο θα κάνετε.

Ξέρω, καταλαßαίνω, αντιλαµßάνοµαι
Πως σας προτείνω µια διαδροµή ζωής δύσκολη και απαιτητική,
Όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόµος
των γονιών, των δασκάλων, των πολιτικών,
της εποχής στην οποία µεγαλώνετε.
Όµως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,
Περιµένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά
Και µε επιτυχία τη σηµαία του αγώνα
και να οδηγήσουν την πατρίδα τους, τον τόπο τους
σε καλύτερες µέρες, σε πιο φωτεινές σελίδες.
Κι όταν ßλέπω την εποχή µας
Να µαραζώνει χωµένη στην αλλοτρίωση,
Να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,
Να µουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,
Μόνο σε εσάς ελπίζω,
Στην ειλικρινή σας διάθεση
να αγωνιστείτε,
να αντισταθείτε,
να πολεµήσετε,
να νικήσετε.
Μη µας απογοητεύσετε.

Οι Γερμανοί βάζουν "χέρι" και στα νοσοκομεία

Σύμφωνα με την εφημερίδα "Δημοκρατία", όμιλος γερμανικών συμφερόντων διαπραγματεύεται την αγορά ελληνικών νοσοκομείων.


 "Σωτηρία", "ΚΑΤ", "Ερρίκος Ντυνάν" και "Ωνάσειο"...
Μεγάλη ανησυχία επικρατεί μεταξύ των εργαζομένων των ανωτέρω νοσοκομείων. 


Και εις ανώτερα....

Τούρτες έργα τέχνης!

Και ποιος δεν θα' θελε τέτοιες τούρτες!

Ο τραγελαφικός δεκάλογος της κρίσης‏

1. Το δελτίο του STAR παίζει όλο και πιο συχνά κανονικές ειδήσεις.

2. Ενώ όταν ήσουν μικρός πήγαινες στο Σύνταγμα για να ταΐσεις τα περιστέρια, τώρα πηγαίνεις για να ταΐσεις τους αστέγους.

3. Πας σε ονομαστό ζαχαροπλαστείο στην οδό Βουλής κι ενώ υπό άλλες συνθήκες θα σου έλεγαν ότι πρέπει να αγοράσεις όλη τη συσκευασία με τα μελωμένα κρουασανάκια, τώρα σου λένε «πάρε όσα θες και θα τα ζυγίσω ξεχωριστά».

4. Τα ακριβά καταστήματα ρούχων κάνουν «μπαζάρ». Και τα φτηνά ξεπουλάνε. Με άλλα λόγια, όλες οι σεζόν είναι εκπτωτικές.

5. Οι ταξιτζήδες δεν βλασφημούν όταν τους λες ότι πηγαίνεις Κάτω Πατήσια και όχι Εκάλη. Αν τους ζητήσεις, θα σου δώσουν απόδειξη και θα σου πουν κι ευχαριστώ για την κατώτατη κούρσα των 3,20 ευρώ.

6. Όταν μία ζητιάνα που καραδοκεί στην είσοδο σούπερ μάρκετ σου ζητάει ένα ευρώ κι εσύ της λες ότι δεν έχεις, συνειδητοποιείς ότι για πρώτη φορά της λες αλήθεια.

7. Οταν γίνεται έκλειψη Σελήνης δεν αναλύεις πόσο χάλια είναι τα ερωτικά σου, αλλά πέφτεις στα πατώματα για το μέλλον της χώρας.

8. Οι παρέες απαρτίζονται από δύο είδη ανθρώπων: από αυτούς που δεν έχουν δουλειά και απ' αυτούς που έχουν δουλειά αλλά δεν πληρώνονται.

9. Παίρνεις ένα καινούριο ρούχο και μιλάς λες και απολογείσαι στον ανακριτή για φόνο εν βρασμώ ψυχής: «Δεν κατάλαβα πώς έγινε...περνούσα από κει, είδα το παντελόνι, μου άρεσε και ξαφνικά θόλωσα.... μπήκα μέσα και το αγόρασα...».

10. Παλιά όταν έλεγες ότι έχεις κατάθλιψη σου έλεγαν ότι υπερβάλλεις και ότι δεν πρέπει να πάρεις χάπια. Τώρα αν πεις ότι είσαι καλά, σου ξαναλένε ότι υπερβάλλεις και ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάρεις χάπια.