Αίμα στο βωμό των...smartphones

Οι διαφημίσεις της βιομηχανίας των τηλεπικοινωνιών μας παροτρύνουν να αγοράσουμε ένα νέο, σύγχρονο smartphone, να βιώσουμε τη νέα διάσταση της επικοινωνίας μέσα από ατέλειωτο chatting και μακρές περιηγήσεις στο Internet. Τα δημοφιλή αντικείμενα του πόθου κρύβουν, ωστόσο, μέσα στα ηλεκτρονικά τους κυκλώματα ιστορίες γεμάτες αίμα.
  Αν και πολλοί πιθανώς γνωρίζουμε για το εξοντωτικό ωράριο εργασίας, τις πενιχρές απολαβές και τη μονότονη φύση της δουλειάς σε εργοστάσια της Κίνας, της Ινδίας ή του Μπαγκλαντές που δουλεύουν για μεγάλους δυτικούς κολοσσούς, ελάχιστα μας είναι γνωστά για τις συνθήκες εξόρυξης των απαραίτητων πρώτων υλών για την κατασκευή των κινητών τηλεφώνων στη Μαύρη Ήπειρο.
 
Χρυσός, ταντάλιο, κασσίτερος και βολφράμιο αποτελούν απαραίτητα μέταλλα για την κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών υψηλής τεχνολογίας. Στην καρδιά της Αφρικής, το πολύπαθο Κονγκό έχει την τύχη και την κατάρα να κάθεται πάνω σε τεράστια αποθέματα ορυκτών μετάλλων. Όμως ο ορυκτός πλούτος της χώρας, αντί να θρέψει το λαό, έθρεψε τον πόλεμο.

 
 
Μπορεί το 20% των παγκόσμιων αναγκών σε ταντάλιο να εξορύσσεται από ορυχεία στην ανατολική επαρχία του  Κονγκό, όμως ο μέσος όρος ζωής στη χώρα δεν υπερβαίνει τα 48 έτη και ο μέσος μηνιαίος μισθός με δυσκολία αγγίζει τα 23$.
  Οι πολυετείς φυλετικές διαμάχες στην περιοχή υπολογίζεται ότι έχουν στοιχίσει τη ζωή σε περισσότερους από 5 εκατομμύρια ανθρώπους από το 1998, ενώ, παρά την επίσημη σύναψη ειρήνης το 2003, οι συγκρούσεις μεταξύ ενόπλων παραστρατιωτικών ομάδων στα ανατολικά της χώρας μαίνονται μέχρι και σήμερα.
 Για περισσότερο από 15 χρόνια οι ομάδες αυτές συγκρούονται για τον έλεγχο των ορυχείων. Τα κέρδη από το εμπόριο των μετάλλων διοχετεύονται στην αγορά οπλικού εξοπλισμού, συντηρώντας τον φαύλο κύκλο της βίας.
  Εκτεταμένη είναι όμως και η παιδική καταναγκαστική εργασία στα μικρής κλίμακας ορυχεία. Το 30% των εργατών είναι παιδιά, τα οποία μένουν στα έγκατα της γης για μέρες ολόκληρες σκάβοντας για τα πολύτιμα μέταλλα της βιομηχανίας κινητών τηλεφώνων.
  Από το 2010, μετά την ψήφιση απαγόρευσης εμπορίας από εμπόλεμες ζώνες του αμερικανικού Κογκρέσου, οι εταιρείες υποχρεώθηκαν στον έλεγχο των προμηθευτών τους και υποχρεώθηκαν να δηλώσουν υπεύθυνα οτι τα προϊόντα τους δεν περιέχουν μέταλλα που προέρχονται από ορυχεία, ελεγχόμενα από ένοπλες ομάδες του Κονγκό. Ο αντίλογος που προβάλλουν οι πολυεθνικές είναι η εκ των πραγμάτων δυσκολία ελέγχου περιοχών που κανείς δεν ξέρει αν είναι εντός ή εκτός εμφύλιας σύρραξης.
 
Οι εταιρείες όσο κι αν πιέζουν για την ελαστικοποίηση του νομοθετικού πλαισίου, που μεταφραζόμενο σε χρήμα τους στοιχίζει από 9-16 δις δολάρια, όσο κι αν μπλοφάρουν απειλώντας με προμήθεια υλικών από άλλες χώρες, πχ Βραζιλία, χτυπάνε πάνω στο "κρύο μέταλλο" που λέγεται οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

  Πηγή αναδημοσίευσης: Εφημερίδα "Το Ποντίκι"